I wanna ask something

Ze herkende deze geur wel, en ze wilde dat mormel dus niet nog een keer zien. Wat was z'n naam ook alweer? Stinky Thunderclanner, zoiets.
Toen ze de geur van Claw rook, was ze echter verbaasd. Wat deden die twee samen? Met een grijnsje op haar gezicht hoorde ze dat Stinky aan Claw vroeg of hij de Elite mocht joinen, en haar leider vrolijk nee zei. Geweldig, dit. Toen ze echter begonnen met sparren, trippelde ze het beeld in en richtte haar rode blik vol afkeur op de apprentice.
"Hij komt de Elite niet in, hoor," waarschuwde ze en liet haar tanden zien. "Hij heeft Five, Draco en mij aangevallen." Siste ze daarna, en haar nagels schraapten over de grond. Hij was geen Young One, dus ze mocht hem wel wat littekens bezorgen, toch?
Een geamuseerde grijns gleed over haar gezicht toen ook zij hem een klap op zijn kop gaf en haar nagels in zijn vlees boorde. Pff.

+ had to c;

Die rotkat kon haar ook niet is waarderen, pf. Ondanks dat kleine detail voelde ze haar buik warmer worden toen hij sprak. “Zira, ik kan het wel alleen aan.” Nou, oké, fijn. Met een geïrriteerde blik stapte Zira terug en ging ze zitten, waarbij ze al kijkend naar het gevecht haar nagels schoonmaakte.
Claw werd maar één keer geraakt - een mooie prestatie - maar wel hard. De ander zou zo nooit de Elite inkomen, maar leek dat zelf niet te beseffen.
“Weet je hoe ik graag met mijn speeltjes speel mormeltje?” Een harde snort verliet de bek van Zira, toen ze zich realiseerde hoe fout dit klonk. Meteen keek ze met een blik vol spijt naar haar leider. Whoops. Oh, wat speelde hij graag met zijn speeltjes. Ze kon er niets aan doen dat er een halve grijns op haar gezicht stond, het klonk gewoon zo verkeerd. Claw toch, een naughty boy.
Met een geamuseerde grijns trippelde Zira weer naar het duo toe en ging naast Claw staan, waarna ze neerkeek op de apprentice. "Ik hoef hem niet," miauwde ze simpel, een teken van afwijzing; zij had geen zin om dit ding op te voeden, dus dan hadden meer katten van de Elite dat niet.

-Als dit niet gewenst is, mag je de post negeren-

Na een rustige jacht lag de jonge poes zichzelf schoon te maken. Rood bloed vaagde met lik, tot haar poten weer schoon waren. Een geur van haar vader was het eerste wat haar aandacht trok. Ze besloot hem echter niet op te zoeken, als een elite member haar zag ging die misschien wat denken. Dit plan veranderde echter toen ze bloed rook. Haar hart ging sneller kloppen. Zou ze er heen gaan? Wat als Claw in gevaar was? Na even treuzelen sprong ze op, en sprintte ze op de geur af. Adrenaline stroomde door haar lichaam. Ze kon haar vader niet verliezen, niet weer. Yu was klaar om aan te vallen, maar remde af bij het schrikwekkende beeld. Haar ogen flitsten tussen drie katten. Haar vader, gelukkig niet erg gewond. Zira, -waarbij haar kaak verstrakte- wat deed die nou hier? Maar de laatste kat verraste haar het meest. Bonepaw. De Thunderclanner was zwaar gewond en bebloed, met Claw boven zich. “Weet je hoe ik graag met mijn speeltjes speel mormeltje?” Ze had haar vader eerder boos gezien, laaiend, kwaad, maar niet een van die keren had ze hem gezien terwijl hij een ziekelijk plezier eraan beleefde. "Ik hoef hem niet," Ze wilde iets roepen, iets schreeuwen, maar haar keel was droog. Ze zag hoe Bone een poging deed om onder de zwarte kater te komen. Wat moest ze roepen? Eindelijk lukte het haar om een geluid te produceren. "Hey!"

Haar schuld, haar schuld. De zwarte kater werd afgeleid, wat Bone de kans gaf om zijn nagels in het vlees van haar vader te boren. Een vonk van woede ontstond, maar ze was aan de grond genageld. Claw stond echter weer op, En trapte hem hard. Met een zijn andere poot gaf hij een flinke tik tegen de zijkant van zijn kop. Hij draaide zich naar de twee poezen. “Waarom…” Zijn stem was niet boos, niet trillend, niet emotioneel. Enkel kalm. “Waarom kunnen jullie je nou nooit eens met jullie eigen zaken bemoeien.” Het was geen vraag, en Yu wist dat hij nu geen tegenspraak duldde. “Jij.” De poes ontmoette zijn ogen. Maar het was niet hetzelfde. Het was niet warm, niet liefdevol. Enkel kil. Ze voelde een steek in haar hart, en beet op haar lip. Ze zou niet laten zien dat ze verdrietig was, niet bij Zira. “Jij neemt die ThunderClanner mee, als ik het aan Zira vraag is hij dood voordat hij in het kamp is.” Ze kon enkel knikken, en langzaam liep ze op de apprentice af. “We houden hem gevangen totdat ik heb bedacht wat we met hem gaan doen en jij houdt in de gaten dat het goed gebeurt.” Haar vader draaide zich om. “En ik wil geen gemaar horen.” Hij sleepte zichzelf richting kamp. Yu keek een beetje onzeker naar het lichaam van Bonepaw, en tilde hem op bij zijn nekvel. Hij was groter en zwaarder, dus het was een klus. Het ergste was het gevoel van warm bloed dat over haar borstvacht heen sijpelde, haar poten. Met langzame passen liep ze achter haat vader aan.

“Ooh alsjeblieft Zira.” Miauwde de kater laag na haar woorden. “Het interesseerde mij niet of jij hem niet hoeft.” Zira voelde zich ietwat aangevallen en met een lage grom duwde ze haar oren in haar nek. Toen kwam opeens Yu tevoorschijn, die een simpele hey riep, maar niet als begroeting.
“Waarom…” Klonk Claws stem. “Waarom kunnen jullie je nou nooit eens met jullie eigen zaken bemoeien.” Er ging een steek door haar hart maar ze liet niks merken. In tegenstelling, ze rechtte haar rug en keek hem met een scherpe blik aan.
“Jij.” Zira keek op, maar hij had het niet tegen haar. “Jij neemt die ThunderClanner mee, als ik het aan Zira vraag is hij dood voordat hij in het kamp is.” Haar blik verzachtte iets maar ze liet haar gespannen houding niet varen. “We houden hem gevangen totdat ik heb bedacht wat we met hem gaan doen en jij houdt in de gaten dat het goed gebeurt. En ik wil geen gemaar horen.”
De stem van de leider duldde geen tegenspraak, en hij liep weg zonder ook maar enige verdere instructies of iets. Yu leek niet erg zeker wat te doen met het bewusteloze lichaam van Bonepaw en een onzekere blik gleed in de rode ogen van de Elite member.
"Heb je hulp nodig?" Vroeg ze zachtjes, maar niet onzeker.

"Heb je hulp nodig?" Yu keek omhoog, naar de gestreepte member. Dit was een van de eerste keren dat ze haar niet afsnauwde. Ze versmalde haar ogen. "Je hoeft niet aardig te doen. M'n vader is er toch niet." Het ging bijna vanzelf. Ze schudde haar kop, en keek een tikje spijtvol naar Zira. "Ja. Graag." Ze probeerde haar schouder onder de apprentice te zetten, maar zonder veel succes. Ze wist niet eens waar hij naartoe moest, het enige wat ze wist was 'naar het kamp' Ze ging weer terug naar zijn nekvel, en zette haar tanden er stevig in. Zo goed en secht als het ging deed ze een poging om hem naar het kamp te slepen.

Ze zaten een soort van in het zelfde bootje, niet? Beiden waren ze afgesnauwd door Claw, om een onbekende reden. Of was het omdat hij zijn ass had laten kicken door één of andere thunderclanner? Maar daar werd je toch niet zo chagrijnig van? Alsof één van hen het ook maar zou wagen om er wat over te zeggen, ts.
"Je hoeft niet aardig te doen. M'n vader is er toch niet." Was het bitse antwoord dat Zira van de Young One terugkreeg en met een zucht staarde ze de ander aan, die ook leek te beseffen dat dit geen grapje was. "Ja. Graag."
Een aantal mislukte pogingen van Yu later en Zira was het zat om te wachten. Zonder iets te zeggen duwde ze de zwart-witte poes - natuurlijk niet hard - weg en pakte ze het nekvel van het mormel tussen haar kaken beet, zoals Yu eerder gedaan had. Natuurlijk had zij meer kracht en de Elite member duwde de kater met haar kop omhoog, waarna ze haar lichaam eronder liet gaan. Ze schudde met haar rug zodat de ander nu recht op haar rug lag en met een kleine moeite kwam ze overeind. Ze zou dat mormel maar zo naar het kamp dragen.

Oké dus, ze tilt hem zo: